30.04.2020
Dzień dobry Ananaski!!!
Na początek dnia posłuchajcie piosenki „Jestem Polakiem”
Teraz krótka gimnastyka:• 10 przysiadów • 10 podskoków na dwóch nogach • 10 podskoków na prawej nodze • 10 podskoków na lewej nodze • Kręcimy głową w prawą stronę • Kręcimy głową w lewą stronę.
A teraz bierzemy się do pracy.
• „Pokaż Wisłę” – zabawa dydaktyczna z mapą przy wykorzystaniu KP4.13a. Dzieci wskażcie na swoich mapach Wisłę, rysujcie po niej palcem , a następnie wykonujcie zadania z KP4.13a.
• Rodzice przeczytajcie dziecku legendę:
Legenda o Wiśle
Hanna Zdzitowiecka
Wysoko nad szczytami gór wznosił się stary dwór króla Beskida, władcy całego pasma górskiego,
i jego żony, Borany, władczyni okolicznych borów. Przez wiele lat oboje rządzili mądrze i sprawiedliwie,
toteż wszyscy z żalem przyjęli wiadomość o śmierci starego króla. Borana wezwała wtedy troje
swych dzieci, by zgodnie z wolą króla podzielili się władzą.
–– Ty, Lanie, jako syn najstarszy, opiekować się będziesz polami i łąkami. Wy zaś obie, Czarnocho
i Białko, rozprowadzicie wodę z górskich strumieni po polach i łąkach Lana, by wszystko, co żyje,
miało jej pod dostatkiem. Żywa, zawsze pogodna i wesoła Białka uśmiechnęła się do siostry i skacząc,
i tańcząc, zbiegła po skałach ku widniejącym we mgle dolinom. Poważna i zasępiona Czarnocha
skierowała się na drugą stronę góry królowej Borany i ostrożnie zaczęła schodzić po zboczu.
Wkrótce obie siostry spotkały się u podnóża.
–– Płyniemy dalej razem! – zawołała ucieszona Białka.
–– Nigdy się już nie rozstaniemy – zapewniła Czarnocha.
Nagle przegrodziła im drogę skała, pod którą czekał rycerz Czantor w kamiennej zbroi.
–– Zatrzymajcie się, piękne córki Beskida i Borany. Dokąd tak spieszycie? Po co chcecie iść do
nieznanej, odludnej i dzikiej krainy? Zostańcie tu.
Siostrom podobała się ziemia Czantora. Zostały więc i z wdzięczności za gościnę zrosiły strumieniami
zbocza doliny, aż zakwitły tysiącami różnobarwnych kwiatów, jakich nikt tu jeszcze nie
widział. Ale Ziemia rozkazała Czantorowi przepuścić córki Beskida przez skały, by poniosły wody
dalej ku północy.
–– Nie mogę pozwolić, byście obie popłynęły w obce strony. Wyślijcie przodem jedną falę na zwiady
– poradził. – Niech się rozejrzy, a gdy wróci, opowie, co widziała…
Czantor rozsunął skały i pierwsza fala wyszła przez nie onieśmielona, niepewna, co ją czeka.nie onieśmielona, niepewna, co ją czeka. –– Idź, falo, któraś wyszła – żegnały ją siostry. – Idź przed siebie i wracaj co prędzej z wieściami o tamtych borach i lasach, o tamtych łąkach i polach… „Wyszła” – bo tak nazwały tę falę powstałą z połączonych wód – wypłynęła przez skalną szczelinę. Biegła żywo po kamieniach, pluszcząc i szemrząc beztrosko. Mijała ciemne bory i jasne zagajniki, zielone pola i ukwiecone łąki… Wtem, gdy mijała skałę wawelską, wyskoczył ku niej zaczajony tam potwór – okropny, smok ziejący ogniem. Przestraszona, bryznęła mu w oczy pianą wodną. Zasyczało, zadymiło i oślepiony smok skrył się na chwilę w pieczarze. Gdy wyjrzał, Wyszła była już daleko. Płynęła teraz przez urodzajne ziemie ku północy, kręcąc się i wijąc to w prawo, to w lewo, byle jak najwięcej świata zobaczyć, jak najwięcej pól zrosić swą wodą. Przyłączyły się do niej mniejsze strumienie i rzeczki, które nie miały odwagi same zapuszczać się w obce, nieznane strony. Płynęła coraz wolniej, coraz szerzej rozlewała swe wody, zmęczone długą drogą. „Czas już chyba zawrócić” – myślała nieraz, ale ciekawość pchała ją naprzód. Aż nagle zniknęły jej sprzed oczu lasy i pola. Poczuła dziwny słony smak, nieznany zapach dolatywał z północy. Nad sobą miała szare niebo, przed sobą szarą, nieogarnioną wzrokiem, łączącą się z niebem wodę, spienioną białymi grzywami. To było morze. –– Jakie to groźne, potężne i piękne – szepnęła. Ale jej cichy głos zagłuszył gwałtowny szum, jakaś siła pociągnęła ją ku sobie i Wyszła, pierwsza fala wysłana z dalekich gór Beskidu, połączyła się z falami morskimi. Czarnocha i Białka na próżno czekały jej powrotu. Na próżno wysłały za nią jedną falę po drugiej. Wszystkie biegły jej śladem i wszystkie po długiej drodze gubiły się w słonych wodach Bałtyku. Z tych to fal płynących nieustannie powstała wielka rzeka, już nie „Wyszła”, a Wisła, od której obie siostry przezwano Czarną i Białą Wisełką.
• Rodzice przekażcie dzieciom informacje: Wisła bierze początek w górach, lecz nie są one tak skaliste i strome jak np. Tatry, lecz porastają je lasy. Z Baraniej Góry – jednej z gór, wypływają dwa strumienie – Biała i Czarna Wisełka. Biała Wisełka wytryska ze skały, a że jest tam stromo, płynie szybko. Natomiast Czarna Wisełka płynie dużo wolniej po czarnej ziemi, stąd jej nazwa. Gdy Biała Wisełka łączy się z Czarną, tworzą Wisłę. Początkowo jest ona płytka i niezbyt szeroka, dopiero gdy płynie przez Polskę, dopływają do niej różne strumienie i rzeki, a dzięki temu poszerza się i pogłębia. Przepływa przez środek Polski i kieruje się aż do Morza Bałtyckiego.
• Rodzice pokażcie dzieciom mapę Polski .
• Zapoznajcie dzieci gdzie na mapie są: Warszawa ,Kraków ,Gdańsk ,Wisła , Morze Bałtyckie , Tatry.
• Policzcie ile głosek i sylab jest w wyrazach: Polska ,Warszawa ,Kraków ,Gdańsk ,Wisła, Morze Bałtyckie,Tatry.
• Posłuchajcie i spróbujcie się nauczyć hymnu Polski „Mazurek Dąbrowskiego”
I ostatnie zadanie do wykonania! Dowąlną techniką wykonajcie mapę Polski.
A teraz czas wolny ! Możecie wyjść z rodzicami na spacerek!
Miłego dnia !